Solo Alleen

Beeldend theater met muziek, dans, schaduwprojectie en tekst.

Een man bespiegelt zijn leven. Scènes die melancholie, humor en verwondering oproepen.

In Solo Alleen keert Zegveld terug naar de basis: een man op toneel die een verhaal vertelt, en daar alle middelen voor kan inzetten. Vanuit de leegte van het toneel, bouwt hij met precies gekozen objecten en projectie stap voor stap illusies op – en prikt ze ook weer door. Gaandeweg het verloop van de voorstelling worden zijwegen ingeslagen en ontstaan er subplots die op wonderlijke wijze weer terugleiden tot de hoofdlijn van het verhaal. Hierbij wordt een rijk scala aan verrassende vormvondsten en vertelstijlen gehanteerd.

Met elkaar vormen de scènes een tere symfonie, waarin melancholie, vindingrijkheid en verwondering de toon zet. De wijze waarop het verhaal van Solo Alleen verteld wordt is afwisselend hilarisch, bizar én gevoelig.